Magnesy Ferrytowe
Magnesy Ferrytowe to ceramiczne związki ferromagnetyczne, nieprzewodzące, pochodzące z tlenków Żelaza takich, jak Hematyt (Fe203) lub Magnetyt (Fe304) i innych tlenków metali jak Bar i Stront.
Pierwsze badania nad tym materiałem pojawiły się w latach 40-tych, ale rzeczywiste zastosowanie zarejestrowano dopiero na początku lat 50-tych.
W zakresie właściwości magnetycznych, Ferryty są często klasyfikowane jako „soft” lub „hard” i rozróżniają się na podstawie niskiej lub wysokiej koercji magnetycznej, stanowiąc ferromagnetyczne rdzenie w pierwszym przypadku i magnesy trwałe w drugim.
Nadają się do zastosowań niskobudżetowych, w których wymiary nie stanowią żadnego problemu.
Osiągają maksymalną sprawność, gdy są stosowane w:
- Silniki DC szczotkowe
- Silniki bezszczotkowe bez specjalnych wymogów
FERRYTOWY | ||
Temperatura Curie | °C | 450 |
Przenikalność magnetyczna powrotu (µr) | – | 1,05-1,1 |
Zakres nasycenia | kOe | 14 |
Rezystywność | Ω m | > 104 |
Wytrzymałość na ściskanie | N/mm2 | ~ 700 |
Gęstość | g/cm3 | ~ 5 |
Wytrzymałość na zginanie | N/mm2 | 55 |
Wtrzymałość na rozciąganie | N/mm2 | 50 |
Twardość – scala Vickers | HV | ~ 500 |
Moduł Younga | N/mm2 | ~ 150 |
Ciepło właściwe | kcal/kg°C | 0.8 |
Przewodność termiczna | kcal/m/hr/°C | ~ 5 |
Współ. rozszerzalności cieplnej // | 10-6/°C | 14 |
Współ. rozszerzalności cieplnej | 10-6/°C | 9 |